SABAHLARI iş yerime Zincirlikuyu’dan Beşiktaş Belediyesi istikametine doğru yürüyerek gidiyorum.

Keyifli bir yolculuk.

Bir yazar için toplu taşıma araçları ile insanların kalabalık olarak bulunduğu ortamlar gözlem için çok mühim. Bir nevi malzeme arenası…

Geçen hafta bir çiçekçinin önünde kahvaltı yapan iki kişiye selam verip “Bereketli olsun” demiştim. Selamımı hoşlukla aldıktan sonra “Buyur beraber olsun” demişlerdi. İnsanlığın bütünüyle ölmediği örnekler görmek ne kadar güzel.

…

AYNI yol üzerinde bir simitçi görmüştüm dün. Fiyatların sol tarafında asılı olan “Adres Sormak 1 Simit” ibaresinin yanına bir gülücük kondurulmuştu.

Tebessüm ettim tabi. Yağmurun hafiften ben buradayım deyişine aldırmadan hafif bir rüzgâr eşliğinde ilerlerken içimi ısıttı bu sürpriz tabela.

…

ADRES sorma konusu benim için çok mühim. Altyapısı var yani.

Allah uzun ömür versin izini sürmeye çalıştığım Türkçemizin yaşayan en güçlü kalemlerinden yazar Gürbüz Azak Türkiye Gazetesindeki “Dürbün” köşesinde neşrettiği benim de kesip sakladığım “Bir Gelin Kiraz Yıkarken” başlığını taşıyan yazında “Ben birileri adres sorarken ölmeliyim” diyordu.

Belki otuz senedir bağrımda yer eden bu ifadeyi çağrıştıran simitçi ile birden içsel bir dostluk kurdum ama sadece tebessüm ederek fotoğraf çekmekle yetinmiştim.

Akşam sosyal medyamda bu fotoğrafı paylaşıp “Buradan bir yazı çıkar mı?”........

© İstiklal