ÇEVRE kendisini inatçı olarak görürdü ama o bunu kasla kabul etmez “Ben inatçı değilim, dirayetliyim” derdi. Gerçekten öyleydi. İradesi tunçtan karılmış gibiydi. Kararından vazgeçirebilmek için ikna edilmesi gerekirdi. Bunun dışında hiçbir yaptırım onu verdiği bir karardan geri adım attıramazdı. İşte işin bu kısmı için belki inatçı denilebilirdi ama bu husus az çok herkes için geçerli değil mi zaten? Kim tahakkümle iş yapmak ister? Kim oluşturduğu bir kararı başkasının emriyle değiştirmeye razı gelir? Kim gerekçeleri açıklanmamış bir emri sorgusuz sualsiz yüklenir? Bu durumda akıl ıskartaya çıkmaz mı? Kişilik örselenmiş sayılmaz mı? Hevesler, hayaller, ümitler rüzgâra verilmiş sayılmaz mı? Aynen öyle. Cevabı mantıkla üretilmemiş soruların yükünü kimse almak istemez.

Güldane de işte o yürekli kişilerdendi. İkna olduğu, inandığı mevzularda dağları azimle delebilirdi ama inanmadığı, kanaat getirmediği hiçbir işe de girmezdi. Güldane’yi Güldane yapan da zaten buydu.

…

BİLGE bir babası vardı. Bir iş yapılacağı zaman önce gerekçesini anlatırdı. Sebep sonuç ilişkisini kurardı. Ahlaki temellendirmesini yapardı. Kendilerine ve başkalarına getireceği yararı esas alırdı. Umumi fayda barındırmayan malayani şeylerden uzak durur başkalarının da böyle yapmasını dilerdi. Ömür sermayesi emanetti ona göre. Günün yirmi dört saatini yirmi dört altın olarak düşünür ve nereye sarf edilmesi gerektiğini dile getirir ilahi rızaya taşımayacak iş ve eylemlerden uzak dururdu. Zira bu sermayeyi eritmenin, boşa harcamanın, kediye yüklemenin mesuliyet getireceğini bilirdi. Hesabını veremeyeceği eylemlere yönelmezdi. Hesap verebilirliği hayatının ana esası sayardı.

Güldane onun kızıydı. Babasının ilim ve irfan tezgâhından geçmişti. Muhabbetle yoğrulmuştu. Onun gönlü ancak sevgiye razı gelirdi. İyiliğe, hayra mutabakat sağlardı. İnandığına fedakârlıkta sınır tanımaz kendisini adardı ama ikna olup inanmazsa güven açığı yaşadığı için kararlılığı öne çıkar, karşısına dikilir ve asla gerim adım atmazdı.

…

ACELECİ değildi Güldane…

Sabır eşiği yüksekti.........

© İstiklal