Geçmişini ve bugününü şöyle bir taradığımızda insanın bir tarafının, insanoğlunun önemli bir kısmının ‘yok’a ve ‘yokluk’a ne kadar düşkün olduğu görülüyor. Sanki yokluk onu rahatlatıyor. Yok saydığında veya yok saymaya dair varsayımlarına argümanlar arama çabasına koyulduğunda kendinden geçiyor adeta. Allah yok, ahiret yok, hesap yok, cennet-cehennem yok…

Oysa bir şeye yok denildiğinde, karşısına o yok cesametinde bir var koymak gerekiyor. Diğer türlü o yok ve onun sıfatı olan yokluk oyulur gider ve iddia sahibini de kendisine (yokluğa) mahkûm eder. Tersten okunduğunda bu nasıl bir........

© İnsaniyet