(Yeryüzü Coğrafyam) şiirinden,

Bismillâh der başlarım bu şiire
Bu şiir götürür beni götüreceği yere.

Evvelâ selâmlarım
Görüneni, görünmeyeni
Bilineni, bilinmeyeni
Selâmlarım yeryüzüne
Buğday tanesi gibi dağılmış
Başı dik onurlu mü’minleri.
Mehmet Atilla Maraş

Geçmiş zaman, buzlu camın ardında… Bu mısralar da öyle. 80’li yılların ruhumda bıraktığı izlerden…

Asıl ANEY şiirini hatırlatacaktım. Yine o yıllarda nerede karşıma çıktıysa çıkmış, yatılı bir öğrenci olarak Aney’in bazı mısralarını ezberlemiş idim. Sonradan şiirin 1967 yılında Erzurum’da bir öğrenci yurdunda, bir kış gecesinde, büyük bir gurbet hüznüyle yazıldığını öğrenecektim:

(Aney) şiirinden,

Aney
Canım Aney kurban Aney
Hayalin önümde şimdi bir anıt gibi durur
Sen şimdi leğenin başına oturmuş
Hamur yoğuruyorsun
Yarın ekmek yapacaksın akşama kadar
Gözlerin tezek dumanından yaşaracak
Alnında ter bulgur bulgur kabaracak
Sıcak bazlamalar yapacaksın
Ben orda yokum ağlayacaksın…
Ağlama Aney ağlama
Gündür bu nasılsa geçer
İnsan insana tez kavuşur
Mehmet Atilla Maraş

Urfalı değilim. Aynı duyguları yaşamışsak aynı kelimelerle düşündüğümüzdendir. Aynı toprağa buğday saçışımızdan ve secde ediyor olmamızdan, aynı sözlerin büyüsüne kapılışımızdandır, günde beş kez aynı çağrıya uyup yola çıkışımızdandır. Nemrut’un ateşine su götüren karıncanın niyettaşlığındandır. Şükürler olsun. Elhamdülillâhi rabbil âlemin.

Efendim bütün bunlar Ay Vakti dergisinin Mart-Nisan 2025 sayısında karşıma çıkan Mehmet Atilla Maraş’ın Bu Kadim Şehir -Urfa- şiirinin çağrışımlarıydı.

Meramım şudur ki, 80’li yılların sonlarına doğru kadim şehir Urfa’ya gitmiş idim. Çocukluğumda yaşlı Rumeli muhacirlerinden dinlediğim Balıklıgöl’ün ve balıkları merak ediyordum en çok. Hem sonra dedemin her yıl alıp beyaz toprak sıvalı duvarımızdaki çiviye astığı saatli maarif takviminin kartonunda resmini görmüştüm Balıklıgöl’ün. Takvim kartonunun resimleri her yıl değişirdi. Dedem........

© İnsaniyet