Bu sabah Joaquín Rodrigo’nun bestelerken gözlerinin görmediği o ünlü gitar konçertosunu bir kez daha darağacındaki üç fidan ve fidanlar için dinledim.

İdama giden bir gencin son isteklerinden biri bu konçertoyu dinlemek istemesi dinlerken insanı büyüleyen bu görkemli ezgileri çok daha anlamlı hale getiriyor.

O üç fidandan biri olan Deniz Gezmiş, yaşam boyu karşı çıktığım idam cezasını beklerken şöyle demişti:

“İdam günü gelip çatınca, o sevdiğim, alıştığım giysilerimi giyeceğim: postallarımı, parkamı. Beyaz ölüm gömleği giydirmek isteyecekler, giymeyeceğim. Kesin. Direneceğim ve giymeyeceğim. Öyle her zamanki eyleme gidiş tavrımla gideceğim. Yok, tıraş falan da olmayacağım. Gidip, oturup, önce bir sigara yakacağım orada. Sonra demli, sıcak, güzel bir çay içeceğim. Ha bak, Rodrigo'nun o ünlü gitar konçertosunu dinlemek isterim orada. Sanırım, asılacak bir adamın son arzusunu geri çevirmezler.”

O günlerde Ankara Bahçelievler Halkevinde bir avuç arkadaşla İdam Cezalarını protesto eden küçük bir gazete çıkarmıştık. Ben de “İdam cezalarına hayır” diye bir makale yazmıştım. Gazetenin baskısı çok zor olmuştu. Çünkü matbaalar basmak istemediği gibi topladığımız para da çok azdı. Nereden bulduk şimdi anımsamıyorum yaşlı ve emekli bir matbaacı gazeteyi çıkarmayı kabul etti.

İNSAN haklarının hiçe sayıldığı, demokrasiye paydos denildiği, hukukun askıya alındığı dönemlerde yargıçların söylemleri de birbirlerine çok benziyor. Bizim bazı değerli yargıçlarımız için sözüm meclisten dışarı olmak üzere işte iki küçük örnek: Yargıç Ronald Freisler, Hitler’e yazdığı bir mektupta, “Führerim, halk mahkemeleri bundan böyle bir karar verirken, sizin nasıl karar vereceğinize inanıyorsa, o yönde bir karar vermeye çalışacaktır” diye yazıyordu.

Yassıada yargılamalarında kurulan Yüksek Adalet Divanı Başkanı Salim Başol da görevi sırasında Başbakan Adnan Menderes’in........

© Hürses