Günümüzde şehirler büyüyor, binalar yükseliyor, yollar genişliyor…

Ama nedense insanlar birbirine daha da uzaklaşıyor.

Aynı apartmanda yıllarca yaşayıp bir gün bile kapısını çalmadığımız komşularımız var artık. Betonun, güvenlik kapılarının ve dijital ekranların arasında komşuluk kültürü, sessizce gözden kayboluyor.

Oysa komşuluk, şehir hayatının en insani yanıdır. Şehrin insanla nefes almasıdır. Mahalle yaşamının sıcaklığını, dayanışmayı, güveni temsil eder. Komşu demek, ihtiyaç duyduğunda kapısını çalabileceğin bir yüz demektir. Bir tas çorba kadar yakın, bir selam kadar içten…

Modern yaşam, bize konforu getirdi ama aynı oranda yalnızlığı da getirdi. Kalabalıklar içinde görünmez olmaya başladık.........

© Hürses