Sıra beklerken karşılaştığımız bir kadın ve yanında duran otuzlu yaşlardaki ikiz oğulları, aile içinde giderek daha sık rastladığımız bir ilişki biçiminin çarpıcı bir örneğini gösteriyordu.

İkizlerden biri hastaydı. Karaciğerinde uzun süre hazır gıdayla beslenmesine bağlı bir sorun gelişmişti. Genç adam hem tedaviyle uğraşıyor hem de iyileştikten sonra kendi ayakları üzerinde durma isteğini saklamıyordu. Almanya’ya gidip çalışmak istediklerini söylediler. Ancak anneleri buna izin vermediğini, onları göndermeye kıyamadığını ifade etti. Asıl düğüm de burada görünür hâle geliyordu; “fazla korumacılık”.

Sosyolojide “bağımlılık döngüsü” olarak tanımlanan bir yapı vardır. Birey yetişkinliğe erişse bile aile içindeki roller sabitlenir; anne korur, çocuklar korunur.........

© Haberton