Değerli Dostlar

Bu yazıyı geçen haftaki anneler günü için yazmam daha uygun olurdu. Ancak bu yazıyı yazmama vesile olan olayı bu hafta yaşadım. Yaşamadığım bir olay üzerine yazmak konuşmakta imkansız. Zaten insanoğlu her istediğini, her istediği zamanda yapamıyor.

Bugün sizlerle, özellikle annesini kaybedenlerle ilgili hasbihal etmek istiyorum. Annemiz yok ama başka kimsemiz yok mu? Bu “kimse” kim olabilir ya da olmalı hiç düşündük mü? Ben de bazılarınız gibi şimdiye kadar hiç düşünmemiştim ama Rabbimin abana yaşattığı bir olayla ve bu olaya aracılığıyla verdiği mesajla, annesizlerin annesinin kim olduğunu, olması gerektiğini anladım.
Önce annemizle, babamızla ilgili inancımızın, değerlerimizin bize neleri emrettiğini, neleri yasakladığını yeniden hatırlayalım

Her insanın hayatında doldurulamaz bir boşluk bırakan varlıktır anne. Onun yokluğunda hissedilen o derin yalnızlık, belki de çocukluğumuzdan beri bizimle yürüyen en ağır yüktür. Hayatta iken Annemi memlekette her ziyaret ettiğimde, ona madden çok yüksek olmayan harçlıklar verirdim. O da bunları çok sevinerek alır ve hemen koynuna saklardı.

Rabbimiz, annenin değerini İsra Suresi'nin 23. ayetinde şöyle buyurur:

وَقَضٰى رَبُّكَ اَلَّا تَعْبُدُٓوا اِلَّٓا اِيَّاهُ وَبِالْوَالِدَيْنِ اِحْسَاناًؕ اِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ اَحَدُهُمَٓا اَوْ كِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَٓا اُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلاً كَرٖيماً

"Rabbin, kendisinden başkasına asla ibadet etmemenizi, ana-babaya iyi davranmanızı kesin olarak emretti. Eğer onlardan biri, ya da her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına ulaşırsa, sakın onlara 'öf!' bile deme; onları azarlama; onlara tatlı ve güzel söz söyle."

Hayatta olduğu zamanlarda, memlekette ziyaret ettiğim annemin elini öpüp, sarılıp dizinin dibine oturduğumda, onu mutlu etmek için ona harçlık niyetine küçük meblağ para verdiğimde sanki bu ayetin küçük bir parçasını yaşadığımı hissederdim. Annemin o paraları alınca gözlerindeki ışıltıyı göremesem de, çok da farkında olamasam da daha sonra ablalarımdan dinlediğim mutluluğu bana tarif edilemez bir huzur verirdi. Paranın maddi değeri değildi önemli olan; onun o parayı saklaması, belki de "oğlum beni düşünüyor" diye içinden geçirdiği o sıcacık duygulardı önemli olan.

Peygamber Efendimiz (s.a.v) "Cennet annelerin ayakları altındadır" buyurarak, anneye gösterilen........

© Habername