Geçen hafta önemli bir ziyarete katıldım. Rahatsızlığı sebebiyle uzun zamandır yapamadığımız mühim bir ziyaret olacaktı bu. Çilekeş bir Müslümanı ziyaret edeceğiz. Çile deyince bazılarınız merhum Necip Fazıl Üstadın şiir kitabını hatırlayacaktır. Onlar da haklılar. Ama çile, sahibine ayrı bir değer katıyor. Çileyi çekmek herkesin işi değildir. Müslüman, çile çekmek için yola çıkmaz. Allahtan afiyet diler. Ama çileyle karşılaşırsa da kaçmaz. Bizde bugün hayatını çileyle ilmek ilmek örmüş, belki de bilmediğimiz çok farklı acılara göğüs germiş bir Müslümanla buluşacağız. Bazen onların acıları yok edilemez ama en azından sahip çıkmak ve onların değerini bilmek gerekir diye düşünürüm.

O, Konya’da uzun yıllar hizmet vermiş, cami kürsülerinden vaaz etmiş, dergiler çıkarmış, bununla yetinmeyip ülkenin farklı noktalarına adım atmış önder bir Müslüman. Bakmış ülke sınırları bize göre değil, Sudan başta olmak üzere birçok masum, mazlum, mahrum ve muhtaç Müslümanın olduğu ülkelere kol kanat açmış. Yetişemediği yerlere öğrencilerini göndermiş bir isim.

Abdullah BÜYÜK Hoca efendiyi ziyarete gittik. Çok mutlu oldu. Bunu defalarca ifade etti. Sık sık gözlüğünü çıkarıp gözyaşlarını sildi. Onun gözyaşlarına bakınca ben de maziye gittim. Bugün kendisi bir yere gidebilecek durumda değil. Ama adı, gölgesi ve izleri kalmış olmalı oralarda.

Onun gözyaşlarında nereye mi gittim? Buyurun beraberce gidip - gelelim. Gidelim ama geri de gelelim. Burada ve bu zamanda yaşıyoruz. Buradan ve bugünlerden sorumluyuz.

***

Türkiye’de birileri darbe yapmak istemiş. Önce olgunlaşması beklenmiş ve zamanı gelince de “netekim paşa” 80 darbesini yapmıştı. “Bizim çocuklar(!) darbe yaptı” diye haber de gitmişti okyanus ötelerine... Bir sağdan bir de soldan adamlar asılmış ve kolayca huzuru(!) sağlayıvermişti. Demir yumruk her yerde kendini hissettiriyordu.

Ben de Konya imam hatip lisesinde öğrenciyim. Araboğlu makasında olan bir berberden teyp kasetleri satın aldım. Bunlardan birisi de........

© Habername