Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin çocukların suça sürüklenme nedenlerinin tüm yönleriyle araştırılması ve koruyucu-önleyici mekanizmaların geliştirilmesi amacıyla bir Meclis Araştırma Komisyonu kurulmasını kararlaştırması, sosyal politika açısından önemli bir dönüm noktasıdır.

Bu karar, uzun süredir kamuoyunun gündeminde yer alan ancak çoğunlukla dar bir güvenlik perspektifiyle ele alınan çocuk suçluluğu meselesini, ilk kez ulusal ölçekte kapsamlı ve sistematik biçimde değerlendirme fırsatı sunmaktadır.

Komisyonun kurulması, konunun güvenlik kurumları ile birlikte eğitim, sağlık, sosyal hizmet, yerel yönetimler, psikoloji, sosyoloji ve hukuk gibi çok sayıda alanın ortak sorumluluğu olduğunu kabul eden bütüncül bir yaklaşımın işaretidir.

İşin doğrusu çocukların suça sürüklenmesi, tek bir nedene indirgenemeyecek kadar çok boyutlu, karmaşık ve toplumsal dokunun bütününü ilgilendiren yapısal bir olgudur. Bu nedenle çözümün de çok yönlü olması kaçınılmazdır.

Türkiye’de güvenlik birimlerine işlemi yapılan çocukların sayısındaki artış, çocuklarla suç arasındaki ilişkiyi olduğu kadar sosyal bütünleşmenin zayıfladığı, eğitim süreçlerinin yeterince kapsayıcı olamadığı, ekonomik eşitsizliklerin derinleştiği ve aile yapısının çeşitli boyutlarda zorlandığı bir hayat alanını işaret etmektedir.

Kriminoloji literatüründe çocuk suçluluğunun çoğu zaman “buzdağının görünen yüzü” olarak tanımlanması boşuna değildir.

İstatistiklere yansıyan oranlar, aslında altta yatan sosyal, ekonomik ve psikolojik kırılmaların küçük bir bölümünü göstermektedir.

Suça sürüklenen çocukların önemli bölümü, çoğu zaman şiddetin, ihmalin, yoksulluğun, dışlanmanın ve güvensiz yaşam koşullarının mağduru olarak karşımıza........

© Haber7