Allah’a şükür ülkemizde özel günlerden bol bir şey yok.
Bir sene 365 gün bizimde 365 günümüz var.
Öğretmenler Günü,
Anneler Günü,
Babalar günü,
Engelliler günü,
Sağlıkçılar günü şeklinde uzayıp gider.
Ben bütün bu günleri yapmacık, riyakârlık ve samimiyetsizlik olarak görürüm.
Anne ve babası huzur evinde çile dolduran evlatların anneler ve babalar gününde anne ve babalarının ellerini öpmek için huzur evlerine gitmeleri riyakârlıktan ve vefasızlıktan başka ne olabilir ki?
Oysa yüce dinimiz cenneti anaların ayakları altına sermiştir.
Günümüz Türkiye’sinde böyle bir sorumluluk taşıyor muyuz?
Hayır!..
Gelelim öğretmenler gününe.
Hz. Ali “Bana bir harf öğretinin kulu kölesi olurum” dememiş miydi?
Biz ne yapıyoruz?
Öğretmenlerin kulu kölesi olma yerine onları kendimize kul köle yapma çabası içerisinde yer alıyoruz.
Bu gün öğretmenlerimiz fedakârlıklarla yaptıkları o mübarek görevlerine göre en düşük maaş alan bir kesimdir.
Onların görevi için “Mübarek görevleri” dememin sebebi de onların insana şekil vermeleri çocuklarımızı yetiştirmeleri anlamındadır.........

© Günışığı Gazetesi