Dağ köyleriniiyi bilen, köylülerle iyi ilişkileri olan, onların diliyle konuşan, köy gezilerine can atan ak saçlı Emin Dayı yeşil brandalı ciple, yine kucağında bir avuç gazeteyle geliyor. Gazeteleri bulmaca için alsa da gündemi iyi takip etmesiyle de biliniyor. Özelikle sağlık alanında ki her gelişmeyi yakından öfkeyle izlemesi dikkat çekiyor.

Sağlık ocağının dolabından alelacele aşılar alınıyor. Rüzgârın sesine eşlik eden motorun sesi eşliğinde toprak köy yolları birer birer geçiliyor. Emin dayı yine “En uzak köylerden aşıya başlayalım. Eğer cip arızalanırsayakın köylere ulaşmak daha kolay” diyor.

Yeşil brandalı dört çekerli cip onun dediği gibi dağ köyüne doğru yol alıyor. Önce derin vadiden, tepelerin ve kayaların gölgesinden geçiliyor. Ancak bir aracın geçebileceği aslında geniş bir patika olan yol ortasında cip birden gürültüyle duruyor. Kendisini oto tamircisi gibi gören emin dayımı yumuşatmakta beis görmüyor. Sanki gelip cipi tamir edecekmiş gibi,

“Doktor bey, aracı bu yokuşta zorlamayalım. Yukarıda köye yürüyerek gidelim. Ben çantaları taşırım. Ben burada çok defa sırtımda aşılar ve ilaçlarla yürüdüm. En fazla yarım saatimizi alır. Sonra döner aracı tamir eder, ovada ki diğer köylereuğrarız. Ben sonra aracın rızasıyla ilgilenirim.”

Emin dayı tecrübeli, sağlık ocağının biricik aracını da dikkatli kullanmak lazım. Ama tamir işi biraz şüpheli duruyor. Ne de olsa fedakâr köyüler onları bir şekilde ilçeye ulaştıracak bundan eminler.

Dik yokuşta, naylon poşetli botlarla çıkılıyor. Tahmin ettiği gibi yarım saatte köye varılıyor. Köye varıldığında onları, kulakları adeta sağır eden........

© Güneydoğu Ekspres