Atlas Okyanusu’nun en kuzeyinde yer alan İzlanda’nın “buz ve ateş adası” olarak tanınmasının nedeni, hepimizin çok iyi bildiği gibi adanın iç kısmında dağlar ve buzullardan oluşan bir platodan kaynaklanarak denize akan buzul nehirleri ile jeolojik olarak aktif bir coğrafyada sık sık patlayan volkanlar. Buz ve ateşin dansı her yıl çok sayıda turisti İzlanda’ya çekiyor!

İzlanda’nın jeolojik olarak hem Avrupa hem de Kuzey Amerika’da kıtasında olduğunu ise ben bu gezi sırasında öğrendim. Atlas Okyanusu’nun ortasında tüm taban boyunca uzanan bir sıradağ kümesi olan “Atlantik Ortası Sırtı”nın büyük bir bölümü sular altındaymış. Sıradağların daha yüksek bazı bölümleri yer yer su yüzeyine çıkarak okyanusta adalar oluşturuyormuş. Bu şekilde oluşan adalardan biriymiş İzlanda. İki tektonik levhanın ayrıldığı bölgedeki adada dolaşırken yer yer bir kıtadan diğerine geçmek bende çocuksu bir heyecan yarattı nedense.

Faroe Adaları’nın başkenti Tórshavn limanından akşam vakti bindiğimiz gemi, bizi ertesi sabah İzlanda’nın doğusundaki Seydisfjördur (d harfine benzeyen bu harfi yazamıyorum!) Limanı’na götürdü. Aynı adlı bir fiyordun en iç noktasında bulunan kasabanın tarihi merkezinde kısa bir tur atıp, mavi renkli ahşap kilisenin önünden başlayan gökkuşağı renklerine boyanmış sokak boyunca fotoğraf çekerek dolaştık.

10 binden fazla şelaleye ev sahipliği yapan İzlanda

10 binden fazla şelaleye ev sahipliği yapan İzlanda’daki gördüğümüz ilk iki şelale 20 metre yükseklikten dar bir geçide akan Fardagafoss ve 139 metreden dökülen Rjúkandafoss oldu. (Tahmin edebileceğiniz gibi “foss” İzlandacada şelale demekmiş.) Adanın kuzeyine doğru ilerlerken Mývatn Gölüne gelmeden önce popüler bir turist destinasyonu olan Mödrudalur (ilk d yine farklı yazılıyor!) çiftliğini ziyaret ettik. 1800’lerden beri aynı aile tarafından işletildiği söylenen çiftlikte çatıları çim kaplı kulübelerden oluşan........

© Gazete Pencere