Bugün Fransa’nın en kıymetli heykeltıraşlarından biri sayılan Camille Claudel, hak ettiği ilgiyi ve saygıyı ölümünden kırk küsur yıl sonra gördü. Hayatı, yaratıcılık ve yalnızlık, aşk ve terk edilmişlik arasında bir delilik halinde geldi ve geçti. Ve biz, onunla ilgili yazılan kitaplarda ve çekilen filmlerde belki de haksız yere Rodin düşmanı oluverdik. Oysa bambaşka bir hayatı olabilirdi diye düşünmeden edemiyor insan.

Camille Claudel orta halli bir Fransız ailesine 1864 yılında Aisne, Fransa’da doğdu. Babası Louis-Proper Claudel kızının küçük yaşta gösterdiği muhteşem yeteneği gördü ve ölene kadar kızını destekledi. Koyu Katolik olan annesiyse heykeltıraşlığın kadınlara uygun olmadığını düşünüp hep bu hevesine karşı çıktı.

Ailesinde en yakın olduğu ve sevdiği kardeşi, daha sonra diplomatlığının yanı sıra oyunları ve şiirleriyle tanınan Paul Claudel’di.

Babası zamanında kız öğrencileri nadiren kabul eden okullardan biri olan Paris’teki Académie Colarossi’ye kaydettirdi.

Okuldayken, zamanın tanınmış heykeltıraşlarından Alfred Boucher hocası oldu ve Camille’in dehasını hep ön plana çıkarmak için el verdi.

RODIN ÖNCESİ, RODIN SONRASI

Kader bu ya, Boucher’nin Roma’ya taşınması icap edince Camille’i hocasız bırakmamak babında 1893 yılında August Rodin ile tanıştırdı. Ve Camille’in hayatında her şey Rodin öncesi ve Rodin sonrası oldu.

Camille, Rodin’in stüdyosunda asistanı olarak çalışmaya başladı. Rodin, Camille’in yeteneğini fark etmiş, mükemmel tekniğinin yanında, yonttuğu heykellerin dokunaklı, dışavurumcu, güçlü ifadelerini övmüştü.

Camille, bronz, mermer, onyx gibi her türlü materyalle heykel yapabiliyor, kendi olmaktan korkmuyordu.

Sadece Rodin değil, çeşitli salonlar da onun heykellerindeki psikolojik derinlik ve dinamizmi övüyordu.

İLHAM PERİSİ AMA…

Kendisinden 24 yaş büyük Rodin’e modellik de yapmaya başladı ve büyük heykeltıraşın ilham perisi oldu. Denilir ki Rodin’in meşhur mitolojik heykellerinde Camille’in........

© Gazete Pencere