Müflis tüccar, iyi günlerini hatırlamak için eski alacak defterlerini karıştırırmış. Ben de aynı şeyi yaptım. Grip yüzünden eve kapanıp kalınca konu sıkıntısı çekmeye başladım. Çareyi eski not defterlerimi karıştırmakta buldum. Meğerse neler yemişim neler!

Hatırladıkça bazılarında dehşete düşüyorum, bazılarında ağzım sulanıyor.

Örneğin Malezya’da yediğim pirinç pilavı dürümünün tadını hiç unutamadım. Sokak aşçısı, nişastası bol pirinçten yaptığı lapayı, çok az yağ koyduğu tavaya yaydı. Lapanın altı iyice tutunca, üstüne hindistan cevizi rendeledi. Biraz acı soslu et koyup, börek gibi ikiye katlayıp verdi.

İlk ısırıkta damağımda havai fişeklerin patladığını hatırlıyorum.

Türkiye’ye dönünce ben de denemek istedim. Ama nişastası yüksek pirinç bulamadığım için çok başarılı olamadım.

Öte yandan Durianlı balığın tadını andıkça, hala o kötü koku burun deliklerime doluşuyor.

Durian meyvası, futbol topu büyüklüğünde, üstü üçgen çıkıntılarla kaplı bir meyve. Tıpkı bir topuz görünümünde. Bazı ülkelerde bu meyvenin toplu taşıma araçlarına sokulması yasak.

Nedeni de ondan yayılan kesif ayak kokusu! Yanına yaklaşmak mümkün değil.

Ama içinden çıkan meyvenin tadı dillere destan. Onun için Uzak........

© Gazete Pencere