Medeniyetini, refahını, geleceğini kan üzerine inşa eden emperyaller; yarınını gasp ettiği ulusları ve insanları efsanesiz, türküsüz, manisiz, fıkrasız bırakıyor! Teknoloji ve kimliksizlik, kişiliksizlik bireyleri ait oldukları toplumların, milletlerin içinden koparıp alıyor…

***

Aşık Veysel’in;

Bayramlarda düğünlerde / Toplantıda yığınlarda
Sıkılınca dar günlerde / Türk’üz türkü çığırırız

Dizelerinin birileri için artık bir anlam ifade etmediğini görüyor, duyuyor olmak;

Çeşmenin başı güzel / Dibinin daşı güzel
Öyle bir yar sevmişim / Kirpiği gaşı güzel

Manisiyle müsemma bir ruh/beden haline sahiplerin soyunun tükenmek üzere olduğunu gösteriyor!

***

Eurovision yarışmasında birinci olan bir şarkıyı herkes severek dinleyebilir ama adı üstünde, popüler kültürün bir parçası olan bu şarkılar birkaç ay hadi birkaç yıl sonra unutulur gider…

Oysa Pir Sultan’ın, Hatayi’nin, Yunus Emre’nin, Nesimi’nin, Fuzuli’nin; Yemini, Virani ve Kul Himmet’in ve daha nicelerinin ululuğundan şüphe edilebilir mi? Muharrem ve Neşet Ertaş’ın, Aşık Veysel ve Daimi’nin, Aşık Şenlik ve Mahzuni’nin, Nimri Dede ve Karacoğlan’ın sazına, sözüne laf eden taş........

© Elips Haber