Bu köşede üç senedir yazıyo­rum; yumurtaları aynı sepete koymayın; gidip ürünleriniz için uygun pazarlarda yatırım yapın, yerleşik oyuncu olun diye. Elbet­te bir başka ülkeye yatırım yap­mak, şirket satın almak, fabrika yapmak, bayi sistemi kurmak ko­lay değil.

Depo açmak ve işletmek bi­le zor. Ancak geldiğimiz noktada bu maalesef tercih olmaktan çıkıyor, zorunluluk haline geliyor. Bakın ih­racat odaklı olan tekstilden sonra otomotiv sektörü de sıkıntıya girdi. Bu iç pazara çalışan firmalar rahat anlamına gelmesin. İç pazar da umut vaat etmiyor. İSO 1000 sonuçları or­tada. Tüm sektörler küçülme ve kar­sızlık trendinde.

2020 sonrası dünya, şirketler için yalnızca dijitalleşme ve sürdürü­lebilirlik ekseninde değil, aynı za­manda jeopolitik, finansal ve lojis­tik anlamda da yeni kırılganlıklar içeriyor. Pandemiyle başlayan bu süreç; Rusya-Ukrayna savaşı, ABD-Çin ticaret gerginliği, Kızıldeniz hattında navlun krizleri ve son ola­rak Avrupa’da artan korumacı po­litikalarla iyice derinleşti. Türkiye gibi dış ticarete dayalı, üretim ve ih­racat odaklı ekonomiler için bu ge­lişmeler yalnızca dışsal şoklar de­ğil, doğrudan iş modellerini etkile­yen yapısal değişimlerdir.

Artık şu soruların yanıtı daha........

© Dünya