Bugün Asgari Ücret Tespit Komisyonu toplanıyor. Ancak masadan çıkacak rakam, iktidarın çoktan belirlediği sınırlar içinde olacak. Ay sonunda açıklanacak yeni asgari ücrete toplumu hazırlama süreci de başladı bile: Yüzde 25’e “Yetmez ama olsun”, yüzde 30’a “Enflasyonla mücadeleyi bozar” denilerek tartışma dar bir koridora sıkıştırılıyor.

Oysa işaretler çok net: Geçmişte birkaç ay içinde açlık sınırının altına düşen asgari ücret, bu yıl ilk kez daha en baştan o sınırın altında kalma tehlikesiyle karşı karşıya.

Enflasyonla mücadele denildiğinde hep aynı cümleyi duyuyoruz: “Bu iş biraz bedel ödemeden olmaz.” Kulağa, herkesin eşit biçimde fedakârlık yaptığı bir tablo varmış gibi geliyor. Peki gerçekte kim ödüyor bu bedeli? Dar gelirliler, emekliler, asgari ücretliler, sabit gelirli milyonlar. Yani sen, ben, bizim gibiler.

Şimdi 2026 asgari ücreti konuşulurken ezber yine hazır: “Artış makul olmalı, enflasyonla mücadeleyi zora sokmamalı.” Bakan Işıkhan’ın “hem çalışanların refahını koruyan hem de işverenlerin üretim ve istihdam gücünü gözeten optimal seviye” sözleri de şu basit soruyu sorduruyor: Kimin için “optimal”?

Asgari ücret enflasyonun nedeni değil; enflasyondan ilk ve en sert darbeyi yiyen gelir kalemidir. Türkiye’de çalışanların........

© Birgün