2013 yılında Norveçli bir proje yöneticisi kadın ile iş ortamında tanışmıştım. Kırklı yaşlarının sonlarında, güzel ve neşeli bir mühendisti. Türkiye’ye ikinci gelişinde sohbeti derinleştirip aile muhabbetlerine dalmıştık. Kadının dört çocuk büyüttüğünü öğrenince fena halde şaşırmıştım zira ben o dönem tek çocukla sefil olmuş çalışan anne profilindeydim. Norveçli doğurgan hemcinsim ve meslektaşıma gerçekleştirdiği bu sihrin sırrını sordum, o da anlattı.

Meğer ortada insanüstü yetenekleri olan harika bir kadın falan yokmuş, sihir Norveç yasalarıymış. Orada çalışan kadının anneliğine karşı düzenleme, hayali cihan değer dedikleri cinsten; özel sektör çalışan kadınların doğumdan sonra altı ay süreyle tam ücretli izin hakları varmış. Altı ay sonra kadın iş başı yaparken bu defa kocası yine altı aylık tam ücretli babalık iznine ayrılıyormuş. Fakat bu ikinci altı ay boyunca baba, evde bir kadın ne iş yapıyorsa hepsini yapıyormuş. Yani çocuğun bakımı, evin düzeni, yemek, çamaşır, bulaşık gibi tüm işleri üstleniyormuş. Çocuk bir yaşına gelince eve çok yakın bir kreşe başlatılıyormuş. Bu kreşler küçük, az sayıda çocuğun çok iyi bakıldığı........

© Anayurt