Son dönemlerde karşılaştığım bir olay sonrası bu konuyu bir ekiple şöyle bir hafta on gün masaya yatırınca çok acı bir tablo karşıma çıktı. Bu durumun arada bir yaşandığını sanırken bir yönetim şekline dönüştüğünü fark ettim.

Malum okul yöneticileri seçimlerinde liyakat, ilgili yönetmelikteki “ yapılır, seçilir, edilir, verilir..” den ibaret halinde. “Asıl kriter” diye bir şey var sanki.

Okul yönetimleri eğitimin en önemli mekanizmasıdır.

İtiraf etmeliyim ki öyle okul yöneticilerimiz var ki kendi gözümden sakınıyorum. Hep var olsunlar ki sadece okulun değil okulun ikamet bölgesinin bile kaderini değiştiriyor. Bizim de olumlu şeylere karşı umudumuz oluşuyor, teşekkür ederiz.

Ama maalesef ki sanki bu yöneticilerimiz istisna haline dönüşüyor. Okullarımız yönetilemiyor. Liyakatin arka planda tutulması mı diyelim liyakat kriterinin değişmesi mi diyelim ama ne dersek diyelim okulları perişan eder hale geldi.

Bir yönetici bulunduğu konumun gereklerini yapacak bilgi ve beceriye sahip olmalı. İletişim becerileri gelişmiş olmalı. Krizi çözebilmeli, yönetebilmeli. Donanımlı olmalı. İşbirlikçi, ekip halinde çalışmayı, çalıştırmayı başarabilmeli.

Ama bakıyorsunuz; sorun çözmesi gerekenler sorun........

© Akasyam