Mustafa Kemal ATATÜRK, son nefesine değin gençliğinin düşleriyle yaşamıştır. Zor günlerinde, başarılarında, düşünceli ve tereddütlü anlarında gençlik duygusallığından kurtulamamıştır. Onun için hayat, “ileriye doğru bir harekettir.”

Toplumun ilerlemesinde, derine inmekten çok doğal, içten gelen sezgileriyle hareket etmiştir. Önsezi, Mustafa Kemal ATATÜRK’ün en güçlü silahı olmuştur. Elde ettikleri onun için sürekli olarak cılız bir avuntudan ibarettir ve bakışı sürekli olarak ileriye çevriktir. Şöyle demektedir:

“Bana yaptıklarımdan değil, yapmam gerekenlerden söz edin… Devrimin gelişip olağanüstü olması gerek…”

Savaş ataklarına, çok düşünmesinin yanında bütün riski de göz önüne alarak girişmiştir. Otoriteyi de, ünü de sağlamış; ama çevresine aşılamaz kaleler kurmamıştır. Önemli biri olduğunu kabul etmektedir; fakat kendisinin tanrı gibi görülmesi karşısında büyük ölçüde üzülmektedir. Önündeki sultanlar örneği onu rahatsız etmektedir.

Bu milleti uçurumdan tutsaklık değil, özgür düşünce kurtarabilir. Mustafa Kemal ATATÜRK, bütün devrimlere alttan başlamıştır. Halkla ilişki onun için saatin kurulması gibidir.

Bugünün insanı, Kemalist devrimde kimi eksik yanlar, tümüyle yetkin olmayan yönler bulabilir; dahası yaratıcısının çelişkilerini görebilir. Ama bu güçlü ruhun hayatını ve davasını şimdinin görüş açısından görmek, en azından haksızlık olur. Daha ilerisi ihanet olur.

Mustafa Kemal, kendi gerçeğinin çocuğudur. Onun gücü, bir yıkıntının üzerinde yükselmesindedir. Osmanlılığın bulanık camından dışarıya bakmayı bilmiş; Batan imparatorluğunun kişisi olarak,........

© 12punto