Dünyada ve Türkiye’de “kötü haberden kaçınma” eğilimi artıyor. Kötü haberden kaçınma, sadece bireysel psikolojiyle açıklanamayacak kadar yapısal bir sorun; özellikle de ekonomi politiğin içini sessizce oyan bir eğilim. Ekonomik ve siyasi krizler, savaş, deprem, yangın, yoksulluk, yolsuzluk, sahtecilik, toplumsal çürüme… Bütün bu başlıklar artık sadece bilgi değil, aynı zamanda duygu üreticileri ve toplumda “gerçeklik yorgunluğu” oluşuyor. Birey, haberle birlikte yalnızca bilgiye değil, kaygıya da maruz kalıyor. Bu yüzden ekran değiştiriyor, sessize alıyor, kaydırıyor. İnsan zihni sürekli tehdit algısıyla baş edemez. Ama sorun burada bitmiyor. Bu psikolojik savunma refleksi, algoritmaların teşvikiyle sistematik hale geliyor. Siyasi iktidar ise siyasi maliyetten kaçmak için bilgiyi şekillendiriyor, zamanlıyor ya da susturuyor. Siyasi iktidarın “kötü haberleri” vermeme eğilimi, yalnızca iletişim hatası değil, yapısal bir manipülasyon biçimi ve tercih. Gerçeklerin gizlenmesi, iktidarın meşruiyetini koruma stratejisidir. Kötü haberin kamuoyundan saklanması, bilgi ve haberleri “ortak kamusal değer” olmaktan çıkararak stratejik bir iktidar aracına dönüştürür.

Reuters Enstitüsü’nün 2024 Dijital Haber Raporu, Türkiye’de habere ilgisizlik oranının W’ye ulaştığını gösterdi. Türkiye’de sosyal medya kullanıcılarının r’si haber içeriklerini "bilinçli olarak görmezden geldiğini" belirtiyor. Instagram kullanıcılarının c’ü, haber akışlarını kısıtlamak ya da sessize almak için “kişiselleştirme” araçlarını aktif olarak kullanıyor TikTok’ta Türkiye’den 18–24 yaş arası kullanıcıların haber içeriklerine verdiği ortalama etkileşim oranı,........

© 12punto