İzmir, tarih boyunca bir liman, bir kavşak ve bir medeniyet vitrini oldu. Roma’dan Bizans’a, Rumlardan Levantenlere, Sefarad Yahudilerinden Osmanlı’ya uzanan olağanüstü çeşitliliğiyle yüzyıllar boyunca Akdeniz’in en güçlü kültür merkezlerinden biriydi. Bugün hâlâ o damarların izleri var; ama artık sadece dikkatli gözlerin seçebileceği kadar zayıf ve yüzeyde görünmez durumda.

Şehir sanki kendi kökleriyle bağını kaybetmiş gibi.

Tarihi dokunun bütünlüğü bozuldu, mimari ruh soldu, gastronomi çeşitliliği silikleşti; yaratıcılık ekonomisinin tutunacağı zemin yok oldu. Bir zamanlar farklı milletlerin, dinlerin, sanatların ve fikirlerin harman olduğu “medeniyet kapısı İzmir”, bugün sıradan bir sahil kentinin gölgesine sıkışmış durumda.

Türkiye’nin hâlâ en güzide kentlerinden biri olsa da, İzmir artık bende heyecandan çok hüzün ve hayal kırıklığı uyandırıyor. Çünkü İzmir’in gerçek ruhu—eski kentin canlılığı, çok kültürlü dinamizmi, Akdeniz’e özgü derin hafızası—hissedilmiyor. Çok tahrip etmisiz onyillar boyunca.

Ama tüm bu tabloya rağmen, bardağın dolu tarafını da görüyorum:

İzmir için hâlâ büyük bir fırsat var. Hem de Türkiye’nin tüm şehirlerine örnek olacak kadar büyük bir fırsat.

İzmir’in kalbini yeniden canlandırmak için bugüne kadar atılan en ciddi ve iyi niyetli adım TARKEM’di. Kemeraltı’nın uyanması için kurulan bu yapı, kısıtlı imkânlarla ciddi bir mücadele verdi ve bugün merkezde gördüğümüz birçok iyileşmenin arkasında onların emeği var.

TARKEM’i eleştirmek yerine onu bir “öğrenme laboratuvarı” olarak görmek gerekir.

Evet, kurumsal yapısı netleşmedi, mülkiyet sorunları çözülemedi, finansman mimarisi kurulamadı, büyük yatırımcı çekilemedi, siyaset üstü korunmuş bir yapı kurulamadan yıprandı.

Ama bunlar bir başarısızlık değil; doğru modeli kurmak için gerekli tecrübeler.

Şimdi artık TARKEM 2.0’a, hatta bundan da öte, daha profesyonel, daha kapsayıcı, daha güçlü bir İzmir dönüşüm modeline ihtiyaç........

© 10 Haber