menu_open Columnists
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close

Barıştan Korkmak, Demokrasiden Korkmak

14 0
22.10.2025

TBMM Komisyonu çalışmaları devam etse de ilerlemede zorluklar var. Barıştan korku ile demokrasiden korku birbirini besliyor. Ne barış bir dış politika hamlesi ne de demokrasi imaj tazeleme olarak görülmeli. (Foto: TBMMBasın)

Türkiye’de “barış” konuşuldukça sessizlik derinleşiyor. Kimse yüksek sesle “barışa karşıyım” demiyor; fakat barış ufku belirdiğinde görünmez direnç hatları anında çalışıyor. Aynı refleksi demokraside de görüyoruz: “daha çok demokrasi” söylemi alkış topluyor, ama iş kurallara, kurumlara ve hesap verebilirliğe geldiğinde frenler çekiliyor. Barıştan korkmakla demokrasiden korkmak arasındaki benzerlik tam da burada: her ikisi de mevcut güç düzeninin çözülmesinden endişe eden refleksleri tetikliyor.

Kırk yılı aşan çatışma yalnızca şiddet üretmedi; bir güvenlik düzeni kurdu. Savunma sanayii, güvenlik bürokrasisi, olağanüstü yetkiler ve korku diline yaslanan medya, ekonomiden siyasete uzanan bir “normal” yarattı. Aynı yıllar içinde demokrasinin alanı daraldı: kuvvetler ayrılığı zayıfladı, müzakereci dil yerini kutuplaştırıcı retoriğe bıraktı; medya ve sivil toplum baskılandı. Sonuç açık: Barış talebi güçleniyor, ama demokrasi ibresi aşağı yönlü.

Barış güvene ve katılıma dayanır; demokrasi de. Barış gündeme geldiğinde “güç kimden kime geçecek?” kaygısı yükselir. Demokrasi derinleştiğinde de aynı soruyla yüzleşilir. Direncin kökü aynıdır: hesap sorulması, şeffaflık ve yetki paylaşımı korkusu. Bu yüzden barış girişimleri samimiyet testinde, demokratikleşme adımları süreklilik testinde takılır.

Barışın siyaseti yalnız silahların susması değil; prosedürel adaletin tesisi, kuralların önceden ilanı, denetlenebilir kararlar ve mağdurların, kadınların, gençlerin gerçek yetkiyle sürece katılmasıdır. Demokrasinin ahlakı ise çoğunluk iradesini sınırlayan ilkelere – hukukun üstünlüğü, güçler ayrılığı, bağımsız media – sadakatle ölçülür. Bu ilkeler olmadan barış “negatif sükunet”, demokrasi ise seçim ritüelinden ibaret kalır.

Barış olağanüstü yetkileri, “düşman” üzerinden kimlik üretimini ve korku temelli siyaseti........

© yetkinreport.com