Geçtiğimiz hafta Sağlık Bakanı Prof. Dr. Kemal Memişoğlu Giresun’daydı. “Sağlıkta Türkiye Yüzyılı” başlığıyla yöneticilerle toplantı yaptı, bazı hastaneleri ziyaret etti ve kameralar karşısına geçip şunu söyledi:

“Sigarayla mücadele seferberliği başlatıyoruz.”

Söz, yerinde. Ama gerçek çok daha derinde. Çünkü bu şehirde ciğerleri yakan şey sigara değil; hizmetteki yetersizliktir.

Giresun’un kanayan yarası sigara değil; sağlığa erişim sorunudur.

**** **** *****

Giresun’da muhabirlik yaptığım yıllarda her Cuma günü düzenli olarak gazeteme gelen bir hemşehrim vardı. Valilik Sosyal Yardımlaşma ve Dayanışma Vakfı’ndan (SYDV) yardım alabilmesi için elimden geleni yapardım.

O sessiz baba, yoksulluğun izini yüzünde taşır; umutla gelir, gözleriyle konuşur, başını öne eğerdi.

Yıllar sonra aynı baba bu kez İstanbul’da kapımı çaldı. Çocuğu lösemi hastasıydı. Tedavi sürüyordu ama kalacak yerleri kalmamıştı. Sokakta kalmak zorunda kalmışlardı. Son umut olarak beni bulmuştu.

Çağrısında yalnızlık, gözlerinde çaresizlik vardı. Mesai arkadaşlarımızla birlikte para topladık, bir süreliğine konaklaması ve temel ihtiyaçları için destek olduk. Ama biliyorduk ki bu yalnızca geçici bir pansumandı.

Benzer bir çıkmazı yıllar önce annemin tedavi sürecinde ben yaşadım. Doktor, biyopsi sonucunu açıkladığında şu cümleyi kurmuştu:

“Bu şehirde bu ameliyatı yapacak ekip ve donanım yok.........

© Yeşilgiresun