Şair böyle söyler ama Haziranlarda ölen şairlerimizi de unutmayız. Haziran ayı ölümün adı olmasa da adı geçen aylarda kaybettiğimiz, gerçek dünyaya göç etmiş epey şairimiz vardır. Farklı yıllarda ölen ama Haziranlarda kaybettiğimiz Ahmet Cahit Zarifoğlu, Ahmet Haşim, Abdurrahim Karakoç bunlardan bazılarıdır. Müteveffa şairlerimizin bir ortak yönü de Haziranlarda ölmeleridir. Tümüne de rahmet olsun. Üç şairimizin de ortak ya da farklı edebi tutumları vardı. Haziranda ölen şairlerimizin en eskisinden başlayarak konuşalım.
Merhum şair Ahmet Haşim, yeni şiirimizin kurucularındandır. Yahya Kemal Beyatlı'yla birlikte yeni Türk şiirini inşa etmişlerdir. Piyale kitabının önsözündeki Şiir Hakkındaki Mülahazalar yazısı bir şiir poetikasıdır. Şiirimizdeki bilinen üç beş poetik metinden birisi budur. Ahmet Haşim hece veznini kullanmamıştır. Aruzun son imkanlarıyla da harikalar yaratmıştır. Hüzün ve yalnızlık adamı olan usta, şiirini bu iki anlayış üzerine oturtmuştur. Şiirde ahenge, musikiye, seslerin ittifakına daha çok önem vermiştir. “Ağır ağır çıkacaksın merdivenlerden” derken yaşamın ritmik düzenine gönderme yapıyordu. Konudan çok söyleyişe önem verirken; geceyi, hüznü, yavaşlığı öne çıkarmıştır. Onu sembolizme götüren de bu gizli ahenktir. Kelimeleri raks ettiren bir şairdir Haşim. Hiç evlenmezken yine yalnızlığa önem verirdi. Bir Günün Sonunda Arzu'da: “Akşam, yine akşam, yine akşam/Göllerde bu dem bir kamış olsam!” Gibi kült şiir metinleri de vardır. Her alanda yazan Haşim, Frankfurt Seyahatnamesinde de gezilerini anlatmıştır.
Haziranlarda kaybettiğimiz bir ustamız da Abdurrahim Karakoç'tur. Halk şiirine yakın duruşuyla Ahmet Haşim'den uzakta duran şairimiz; açık, kolay, imgesiz bir şiir tarzını kendine şiar edinmiştir. Şiirlerini hece vezniyle yazan şair, Haşim'in tam karşısında durmuştur. Mevzun, mukaffalı bir şiir yolu tutan Abdurrahim........

© Yeşilgiresun