Eyvah dedim, eyvah!
Şükür, salon tıka basa doluyordu ama küçük çocuklar da vardı izleyiciler arasında.
25-30 tanelerdi hem de.
Şimdi gürültü yapacaklar falan, canları sıkılırsa koşup oynayacaklar filan!
Çok ayıp olacak, eyvah!
***
Çıt çıkmadı konser boyunca. Ne mutlu ki yanıldım.
Gülsin Onay'ın şanına yaraşır bir dinleti idi sahneden yansıyıp gelen.
Bizleri büyüleyen.
İnsanlara; "Oy Giresun kayıkları hep geliyor kârından / Sevdim de alamadım ölüyum efkârımdan" dizeleri kadar Chopin'in ezgilerinin de hüzün verici olduğunu öğreten.
Müziğin evrenselliğini belleten.
***
Birkaç gündür yaramaz veletler var mahallede. Çocuklara özgü "icraatın" en güzelidir, kapı zillerini çalıp çalıp kaçmak... Bizim apartman da nasibini aldı bundan.
Sabah ısrarlı bir zil sesiyle uyandık. Kapıyı açtık, gelen giden yok. Basamaklara kulak verdik, ayak sesi yok, pencereye çıktık, görünürde kimse yok?
Bütün komşular camdayız artık... Bağıran çağıran, boşluğa doğru açıkça söven...
Sokak........

© Yeşilgiresun