Şöyle bir durup düşününce, istihbarat dediğimiz şey hepimize gizemli, biraz da büyülü gelir değil mi? Filmlerde gördüğümüz o ajanlar, şifreli konuşmalar, karanlık sokaklardaki gölgeler…

Aslında bunların çoğu sadece bir hayal ürünü. İstihbarat, öyle aksiyon dolu, her köşeden çatışma çıkan bir şey değil. Daha çok sabır işi. Sessizlikte gizlenen, ucu bucağı olmayan bir sanat gibi düşünün.

Ama nasıl oluyor bu işler? Yani gerçek anlamda, bir bilgi nasıl bulunuyor, nasıl işleniyor ve nasıl bir güce dönüşüyor?

Gelin, birlikte bu görünmez dünyanın içine doğru bir yolculuğa çıkalım…

Bilgiyi Nereden Buluyorsun?

Bunu soran çok olur. Açıkçası, bilgi her yerde. Ama mesele, o bilginin ne anlama geldiğini bulmaktır. Açık kaynak diye bir şey var mesela. Herkesin gözü önünde olan gazeteler, televizyonlar, sosyal medya... "E ama bunlar zaten herkesin bildiği şeyler, ne işe yarar ki?" diye düşünebilirsiniz. İşin püf noktası burada. Herkesin baktığı şeylere bir de sen başka bir gözle bakarsın.

Bir haber ajansı, "Filanca ülke şuraya asker yığmış" diye bir haber yapar. İnsanlar bakar, geçer. Ama istihbaratçı için o haber, büyük bir resmin küçük bir parçasıdır. "Niye asker yığmış? Ne zaman? Hangi birimler gitmiş?" diye sormaya başlarsın. O küçük bilgi, koca bir hikâyenin başlangıcı olabilir.

Bir de insan var tabii. O çok klasik: "Muhbir" dediklerimiz. Ama zannetmeyin ki bunlar hep pahalı restoranlarda gizlice buluşan ajanlar. Çoğu zaman çok sıradan insanlar. Belki bir teknisyen, belki........

© Yeniçağ