2000 yılı sonrasından günümüze kadar devam eden süreç, ekolojik hareketlerin politik oluşumunun, yayılmasının en verimli yılları olarak sayılabilir-di. Ancak sistem, ekolojist hareketlerin büyümeye başladığı 2010 yıllarının başından itibaren sokak hayvanları sorununu bilinçli bir şekilde gündeme taşıyarak, ekolojistleri bu alana yönlendirmiş oldu. Ekolojistler sokak hayvanlarıyla uğraşırken –ki elbette bu uğraş gereklidir ve birinci öncelik olmalıdır– HES projeleri ve benzeri pek çok uygulama sorunsuz şekilde hayata geçirildi. Elazığ’daki maden ocağı faaliyetleri, Soma faciası ve diğer maden kazaları, örgütsüz ve dağınık hareket eden, hareket edenin de sokağında bir köpek ya da kedi sorunu ile uğraşmak zorunda kalması, hükümetin doğa üzerinde iktidarını sağlamlaştırmasına neden olmuştur.

Aynı dönemde onlarca kadın cinayeti, çocuk istismarı, işçi cinayetleri ve düşük ücretler ülke gündemini sarsarken, sistem, ekolojistleri sokak hayvanları sorununa yönlendirmeyi başarmıştı. Toplumda genel kültür seviyesi yüksek olan hayvansever kesimi, devletin eliyle bilinçli bir şekilde bu soruna kilitlenmiştir. Hayvanseverlerin saf ve temiz yüreklerinden doğan sokak hayvanlarını sahiplenme eylemlerini elbette eleştirmiyorum. Onlar sorunu orada görmüş ve ahlaki bir tavırla müdahale etmişlerdir. Ancak onların sözcülüğünü üstlenen dernek ve platformlar, devletin istediği yönde hareket etmiştir. En radikal duruşun ve kavganın verilmesi gereken dönemde, en ılımlı ve alt anlamları farklı sloganlar üreterek halkı pasifize etmişlerdir. Bugün bu federasyonların paylaşımlarında da görüldüğü........

© Yeni Yaşam