2003 yılı sonrasında, dönemin hükümeti tarafından başlatılan Sağlıkta Dönüşüm Programı’nı hatırlasak… Türk Tabipleri Birliği (TTB), diğer meslek odaları ve sendikalar bu programın sağlığın piyasalaştırılması anlamına geleceğini defalarca dile getirmişti.

Bu programla birlikte sağlık hizmetinin kamusal niteliğinin ortadan kalkacağı; performansa dayalı ücretlendirme sistemine geçişin sağlık çalışanları üzerindeki baskıyı artıracağı; hizmet kalitesini düşüreceği ve sağlıkta şiddete yol açacağı açıkça ifade edilmişti.

Programın hanelerin sağlık harcama yükünü artıracağı; Genel Sağlık Sigortası’nın (GSS) yalnızca sağlık hizmetini satın alma mekanizması olarak işlev göreceği; sağlık hizmetinin ancak maddi durumu yeterli olanlar tarafından ulaşılabilir hale geleceği; bu durumun haklara erişimde eşitsizlikleri artıracağı ve kamu-özel ortaklığı projeleriyle Sağlık Bakanlığı’nın “hizmet sunumundan çekilerek sürecin piyasa aktörlerine devredileceği” (bugün bu aktörlerin kim olduğunu hepimiz biliyoruz!) yüksek sesle ve yapılan protestolarla net bir şekilde belirtilmişti.

Hatta uygulamaya başlandıktan bir süre sonra, Sağlıkta Dönüşüm Programı’nın etkilerini kamuoyuna anlatmak amacıyla, Ankara Tabip Odası 2012 yılında dönemin Sağlık Bakanı’na yönelik şu çarpıcı çağrıyı yapmıştı: “Acaba yoğun programları arasında lütfedip bir mesai gününü bize ayırsalar, poliklinikte sekiz saatte 150 hastaya baksalar,........

© Yeni Yaşam