Su içemiyor olsanız, siz, çocuklarınız, yakınlarınız; ne yapardınız? Bu soru bizlerin suyun ticarileştirilmesine hayır diyenlerin buluştuğu, köylerde, kahvelerde, alanlarda tartışırken birlikte, HES’lerle suya el konulduğunda; su doğal yaşamdan koparılıp, kanallara, barajlara hapsedildiğinde; akışından, döngüsünden koparıldığında, neler olacağını sorguladığımız, söze ilk başladığımız sorulardı.

“Sular satılıyor,” diye başlıyorduk çoğu kez, suyun metalaştırılmasını birlikte tartıştığımız 2008 yılından yakın bir geleceğe kadar süren buluşmalarımızda. Ardından şirketler yaşam alanlarına girip suları sermaye birikimine sokarlarsa olası, gelişmeleri yaşamın yok oluşuna kadar giden süreci tartışıyorduk o yoğun mücadele günlerinde.

Tartışmalar, mücadeleler çığ gibi büyüdü, Anadolu’nun, Trakya’nın, Kürdistan coğrafyası’nın her köşesinde, Mezopotamya, Çoruh, Yeşilırmak, Menderes; Munzur vd. vadilerde, havzalarda. 2009’da Dünya Su Konseyi 5. Forum için Türkiye’ye geldiğinde kapitalizme karşı daha örgütlüydük. Sesimiz daha gür. Suların sermaye birikimine sokulmasının nedenlerini ve olası müdahaleleri varsayabiliyorduk. Dereler politik olarak kardeşti artık, vadiler arası mücadele ötekileştirmeyi yenmişti gün gün. Liberal söylemler eriyivermişti bir iki yıl içinde. Yaşam alanlarına karşı mücadelede razı oluş ifadeleri yer almıyordu örneğin. Yada alternatif öneriler çıkmıyordu artık mücadele alanlarından. Devlet görünür olmuştu artık “Ne yaparsa yapsın evladır” kutsamalarından da eser kalmamıştı. Çok değil birkaç yıl içinde.

Sistem öğrene öğrene saldırılarına yeni yöntemler ekledi. Havzalara müdahaleleri halkların en az nüfusla yaşadığı yerlerden başlattılar. Çalık grubundan birkaç görevlinin, Çoruh vadisinde şirketin yapacağı HES ile ilgili köy buluşması öncesi vadide dolaşırken öfkeyle “Şurada oturan bir ayağı çukurda iki üç insan için mi bu çabanız?” sorusu tehdidi bu yöntemlerde uyguladıkları aklı görünür........

© Yeni Yaşam