Yazıya umudu yeşerten haberleri; özgürlüğün, güvencenin filizlenişinin ipuçlarını vererek başlamak istiyorsunuz. Her gün siyasi tutuklamalar ve örtbas edilmeye çalışılan siyasi katliamlarla başlıyor yaşam. Bu toprakların kaderi olamaz tüm bu yaşadıklarımız. Biliyoruz ki Bizler tüm bu süreci tersine çeviremedikçe sürecek niceleri. Böyle düşünmenin can yakıcılığı da eklenerek içimizin acısına yenileri ekleniyor.

Kartalkaya’da cayır cayır yananların, dumandan boğularak ölenlerin, ardından kavrularak kömürleşen insanların, çocukların, o otelde çalışmak zorunda olan işçilerin, (hemşire Dilara Ermanoğlu’nun, garson Şevval Şahin’nin, Aşçı Eslem Uyanık’ın, aşçı Esra Nazik’in ve bilemediğimizin…) emekçilerin acısı çöktü içimize. Otobüste yanı başınızda yanarak ölen bir yakınından söz ediyor, eve gittiğinizde bir yakınınız tanıdıkları, bir arkadaşlarının o otelde çalıştığını ve yanarak öldüğünü söylüyor. Çocuklar bizim okulumuzda da yangın çıkarsa ne yaparız diye soruyor seslerine düşen korkuyu gizlemeye çalışırken. Sokak boyu başka hiçbir konu konuşulmuyor genç, yaşlı, kadın, erkek, işçi esnaf çocuk, büyük tüm insanlardan size ulaşan kelimelerde. Korku egemen sözlere, bazen kabuslar sıkışıyor aralara. Canınız yanıyor, içiniz kanıyor.

Kartalkaya faciasını protestosunda basına yansıyan dövizde yazılan bir söz hepimizi uyarıyor; “öldürülenler hep başkaları mı olacak sanıyorsun?”

Yaşadıklarımızın siyasi sistemin sonuçları olduğunu biliyoruz. Ve bizler, bu katliamları üreten siyaseti tersine çevirememenin ıstırabını güçlü yaşayanlar, felaketi önleyememenin sorumluluğunu alırken, siyasi iktidar kendi sorumluluğunu almak şöyle dursun denetim eksikliğini yıktıkları birkaç kişi ile olayı üzerinden atmak derdinde, her olayda yapıldığı gibi.

Akademilerde temel eğitim bilgisidir riski öngörmek ve oluşmaması için bilgiyi kullanmak, oluşmadan önlemini almak. Yapı ve........

© Yeni Yaşam