Yığılan sorular, cevapların peşinde koşuyor. İhmal edilmiş sesler, sesi kısılan yüklemler, sessizliğine alışmış harfler ve elbette tecrübesine güvenen yankılar. İnsan bir noktadan başka bir noktaya gidemiyor, en fazla bir noktanın yanında kendini buluyor.

Karşıdan karşıya değil, yan yana gelerek aynı yanlışta ısrar edebilir insan; aynı kusurda bir oyuk olabilir. Gider gelir ve gördüğü hayallerin aynasında kendini dikizler, çünkü insan kendine bazen sert sert bakabilir ve her türlü mimikle kendini seyredebilir. İhtilal olmaz ama ihtimallere kapılarını açar.

Talihsiz zamanların, tarihsiz mekanların ve tarifini kaybetmiş bir çağın gösterdikleri hep bir enkaz. İnsan yıkıntılar arasında kendi enkazına seyre dalabiliyor. Sırnaşık melankoli, sırra kadem basan anıların boşluğu ve sevgisini unutmuş bir dokunuş; bir sarılma ve insan kendi sınırında kendine sürgün olabilir.

Bir şeyler inşa edilir, bir şeyler yerle bir edilir bir gün aynı şehirde, yollar açılır, başka yollar kapatılır ve patikalar bir yol açar. Eski zaman efsanesi sanılır, oysa şimdini içinde neler neler yapılır ve yapılsın. Yoldan........

© Yeni Yaşam