Baas rejiminin devrilmesinin devrilmesinden bu yana Suriye’ye yaptığım dördüncü ziyaretti geçen haftaki. İlki, “fethin” mutluluk ve coşkusu içinde, 2024’ün aralık ayındaydı. Sonra, 23 Ocak 2025 günü Türk Havayolları’nın uzun bir aranın ardından Şam’a yeniden başlattığı uçak seferlerinin ilkinde hazır bulundum. Üçüncü olarak, Ramazan ayında bazı program çekimleri için Şam’daydım.

İlk sefer Cilvegözü sınır kapısından özel izinle geçmiş, İdlib’den güneye inmiştik. Ramazan ayındaki ziyaretimde İstanbul’dan Beyrut’a uçakla gidip devamında kara yolculuğu yapmıştım. Geçen haftaki seyahatte ise Gaziantep-Kilis-Öncüpınar üzerinden kuzey-güney istikametinde bütün Suriye’yi kat etmiş oldum. Dolayısıyla dört farklı seferde, ağır ve korkunç bir savaştan çıkan ve ayakları üzerinde durmaya çalışan bir ülkenin emekleme aşamalarına farklı açılardan tanıklık etmiştim.

Geçtiğimiz haftaki Suriye ziyaretim sırasında dikkatimi çeken noktaları notlar halinde takdim etmek istiyorum:

Kara sınırından girişte, bilgisayar ve otomasyon sistemleri henüz oturmadığından, işlemler hâlâ eski usul, kâğıt-kalemle hallediliyor. Suriyeli görevlilerin son derece kibar ve yardımsever olduğunu söylemeliyim. Eski Suriye’nin Baas memur tipini de çok yakından tanıdığım için, aradaki fark şaşırtıcı ve sevindiriciydi.

Maarratu’n-Nu’mân’dan itibaren Şam’ın dış banliyölerine kadar, savaşın izleri zaman zaman bize eşlik etti. Suriye’de öylesine geniş enkaz........

© Yeni Şafak