Türkiye’de artık kimlik dediğimiz şey, sabah neyle kahvaltı yaptığımızdan kime selam verdiğimize kadar her şeyi belirleyen bir sosyal zırhı temsil ediyor. Toplumda insanlar sadece kendilerini tanımlamakla ya da konumlandırmakla yetinmiyor, karışışındakini de ötekileştirmeyi kendinde hak görüyor. Eskinin tanışma soruları olan Türk mü, Kürt mü? Dindar mı, laik mi? Modern mi, geleneksel mi? yerini saf belirleme aracına bırakıyor. Modern-seküler biri, kafede “sütlü latte” içiyorsa, muhafazakâr mahallede bu “Batı özentisi” olarak görülebiliyor. Tersine, biri sokakta başörtüsüyle dolaşıyorsa, bazı semtlerde bu hâlâ şaşkın bakışlarla karşılanıyor. KONDA’nın “Türkiye 101” verileri ise bu parçalanmışlık halinin sadece hissi değil, gayet ölçülebilir bir gerçek olduğunu ortaya koyuyor. Bu ayrışma öyle bir hale geliyor ki, İstanbul’da kahvaltı tercihleri bile kutuplaşma barometresi olmuşa benziyor. Beyaz peynir-zeytin sevenler mi, yoksa avokadolu ekmek tutkunları mı? Biri “Yaşasın Anadolu kahvaltısı” derken, öteki “Organik yulafım nerede?” diye bağırıyor.

SANDIKLA GELEN KİMLİK

KONDA’nın verilerine göre insanlar sadece oy verirken değil, yaşarken de parti tutuyor. Siyasal kimlik, artık sadece sandıkta kullanılan oyla değil; kişinin hayatını yaşama biçimiyle, dostlarıyla, hatta tatil rotasıyla şekilleniyor. CHP’li birinin Bozcaada’da butik bir taş otelde kalması “modern ve sıra dışı” kabul edilirken, AK Partili biri için yayla tatili “geleneksel değerlerle uyumlu” oluyor. Hatta otele giderken dinlediği şarkı bile ayrışması için yeterli kabul ediliyor. CHP’liysen Alaçatı’dasın, AK Partiliysen Sapanca’da… Twitter’daysan muhalifsin, Facebook’taysan “birazdan hadis paylaşacağım” modundasın gerçekliği giderek yaygınlaşarak kabul görüyor, bir dışlama aracı olarak tercih ediliyor. Bugün Instagram story’sinden çocukların okuluna kadar her şey........

© Yeni Şafak