"Parkta salıncak sırası bekleyen çocuk gibi bekledim seni.

Biraz heyecan, biraz da salıncağı başkası kapacak korkusu işte."

Cemal Süreya
 

Bazı cümleler vardır, yalnızca okunmaz; insanın içine yerleşir. Cemal Süreya'nın bu sözü de onlardandır. Beklemeyi anlatır gibi görünür ama aslında hayal kurmanın, umut etmenin ve sevmeyi göze almanın en saf hâlini fısıldar.

Bir park düşünürüm bazen. Akşamüstüne yakın. Güneş yavaş yavaş çekilirken gölgeler uzar. Salıncak ortadadır. Boştur ama terk edilmiş değildir. Rüzgâr değdikçe hafifçe sallanır. İnsan o salıncağa bakarken sadece bugünü değil, olabilecekleri de görür. Çünkü hayal dediğimiz şey, çoğu zaman boşluklarda filizlenir.

Beklemek, sadece gelmeyeni beklemek değildir. Beklemek, hayal kurmaya devam edebilmektir. İnsan beklerken zihni boş durmaz; ihtimaller üretir. "Olursa nasıl olurdu?" diye sorar. İşte aşk........

© Yeni Mesaj