Son zamanlarda her anlamda benim kontrolümde olduğunu hissettiğim tek şey; köşem. Burada, bu köşede size ne önereceğimi düşünmek hayatımın öyle yoğun bir yerini kaplıyor ki; sadece işim olarak görmüyorum bu yazıları. Her hafta kendimi anlatmamı ve benimle aynı ilgi alanlarına sahip insanlarla buluşmamı sağlayan bu köşenin varlığına minnettarım.

Böyle duygusal bir giriş yaptım çünkü hayatımda açtığım yeni sayfada şükran duyduğum ve duymadığım şeyleri listelemeye başladım. Mesela bu köşeyi yazabiliyor olmaktan ve sizinle dertleşebilmekten şükran duyuyorum ancak yaşım ilerledikçe seyir zevkimin ve seyir süremin azalıyor olmasından hoşnut değilim. Ya da İstanbul’da yaşıyor olduğum için teşekkür ederim ama trafikte geçen saatlerimin hesabını kime sormalıyım? Bir psikoterapist değilim lakin bence ‘hepimizin hayatının raydan çıktığına şahit olduğu bazı anları vardır’ diyebilmem için sıradan bir insan olmam da yeterli. Böyle anlarda dertleşmek ve çözüm yolu........

© Yeni Birlik