Yine Risale-i Nur’da ele alınan bir konuda, “İyisini al, fenasını bırak” der. Yani insan zaman zaman iyiyi alırken fenayı da alıyor. Bu sefer o fena iyiyi de fena hale getiriyor. Burada ‘fena yok’ demiyor, ‘fena var, ama sen iyisini al’ diyor. Yani “Huz mâ safâ, da’ mâ keder.”

Yine bir başka ifadesinde ise, mealen, “mü’min kardeşindeki bir cani sıfat yüzünden onun, sair masum sıfatlarını yok sayma” der. Yani orada da iyi ve kötüyü ayıklamaya işaret eder. Toptan iyi demek de toptan kötü demek de doğru değil denir.

Yine bir başka cümlesinde de, “Birisinin hatası ile başkasını, akrabasını mahkum etme” denilmektedir. Bütün bu ifadelerde de konu aslında insanlar arası muamelelerde ‘adaletli’ davranmaya dikkat çekilir. Daha bunlara benzer onlarca, yüzlerce ifadede Risale-i Nur’da insanı........

© Yeni Asya