(Dünden devam)

Risale-i Nur, Kur’ân semalarından bir sema-i maneviyenin güneşleri, ayları ve yıldızlarıdır. Nasıl ki zâhiren perde-i esbab olan güneşten, kamerden ve kevkeb-i münîrden bütün kâinat tenevvür ve tezeyyün ve bütün eşya neşv ü nemâ ve hayat buluyor; işte, Risale-i Nur da, Kur’ân-ı Mu’cizü’l-Beyan’dan alıp saçtığı şualarla bütün âleme hayat ve âdeme kâmil insan ve kulûba neş’e-i iman ve ukùle yakîn bir itminan ve efkâra inkişaf-ı iman ve nüfûsa teslim-i rıza ve candır. O sema-i maneviyeyi bazen ve zâhiren bihasebi’l-hikmet âfâkî bir bulut kütlesi kaplar. O celâlli sehabdan öyle bir baran-ı feyz-i rahmet takattur eder ki; sümbüllenmeye müstaid tohumlar, çekirdekler, habbeler o sıkıcı ve dar âlemde gerçi muztarip olurlar, o sıkılmaktan üzerlerindeki kışırları çatlar ve yırtarlar; o anda bulutlar da ufuklara çekilip nöbetçi vaziyetinde beklemesi bir imtihan-ı Rabbanî ve bir inkişaf-ı feyezânî ve bir rahmet-i nuranîdir ki,........

© Yeni Asya