Mektubat, On Dokuzuncu Mektub, s. 129

***

KEVSER SÛRESİ’NDE İSTANBUL’UN FETHİNE İŞARET

Yirmi Dokuzuncu Mektub’un Sekizinci Kısmı’nın Altıncı Remzi

Sure-i “İnnâ a’taynâke’l-Kevser”in [Şüphesiz Biz sana Kevseri verdik. (Kevser Sûresi: 1)] pek çok esrarından tevafuk sırrıyla münasebettar birkaç sırrına dairdir. O esrar sarihan gösteriyor ki, “İnnâ A’taynâ” tek başıyla bir mu’cizedir. Numune için letafetlerinden iki üç küçük nüktelerine işaret etmek münasiptir.

.......

Üçüncüsü: Kevser kelimesi kudsî, câmi’, küllî, nuranî bir kelime olduğundan mana-yı lügavîsi olan hayr-ı kesîrden ve uhrevî havz-ı Kevser’den ve manevî bir havz-ı Kevser olan Kur’ân’dan tut tâ hayr-ı kesîr ıtlakına mâsadak olan Resul-i Ekrem Aleyhissalâtü Vesselâma i’ta edilen bütün hedâyâ-yı Rahmaniye ve fütuhat-ı Rabbaniye, tâ feth-i Mekke ve feth-i Beytü’l-Makdis ve feth-i Şam........

© Yeni Asya