Akla yahut lafza yönelik bir saldırı ikna, ispat ile bertaraf edilebilirken, kalbin ihmali vahim neticeleri sebebiyet veriyor.

Bugün, bu kalp kalesinin boşlukları yüzünden deist olmuş, peygamberden nefret eden gençler; Allah’ı inkâr edip, aklına mantığına sığıştıramayan gençlerden çok daha fazla. Ateizm, etkisini yitirirken, yerini İslâm düşmanlığına, peygamber düşmanlığına, Arap düşmanlığına vs. bıraktı. Tüm bu düşmanlıklar da takdir edersiniz ki kalp ve muhabbet problemleri. Yani duygusal sebeplerle ortaya çıkan dinsizlik, aklî sebeplerle ortaya çıkandan daha fazla. En azından bizim ülkemizde durum böyle.

Kimsenin, kendi kafasında tasavvur ettiği “tanrı” ile bir derdi yok fakat İslâm ile dertleri var, Resulullah (asm) ile dertleri var. Çünkü kendi tasavvur ettikleri “tanrı” aşkın bir varlık, gerçek hayata bir tesiri yok, bir bağlayıcılığı yok, bir sorumluluk gerektirmiyor bu tanrı inancı. Fakat şeriat öyle mi? İslâm öyle mi? Sünnet-i Seniyye öyle mi?

© Yeni Asya