Ülkemiz, 1923 –1950 arası süreçte tek partili bir sistemle bu ideoloji ile katı bir şekilde yönetilmiş, savaşa girmediği halde ilim, fen, sanayi ve medeniyette geri kalmış, halk hak ve hürriyetlerinden mahrum edilerek fakirlik ve sefalet içinde zor bir hayat yaşamıştır.

Hakikî ve ihlâslı dindarların Kemalizm ile barışık ve Kemalistlerle işbirliği yapmaları mümkün değildir. Çünkü bu ideoloji ve onun müteassıp savunucuları, dinsizlik manasında Jakoben bir laikliği kabul eden, İslâm’a tamamen karşı olup dinin ve manevî değerlerin sosyal hayattan çıkarılmasını savunan kimselerdir.

Ne var ki hâlihazırda iktidarda olan dindar kimlikli siyasîler, Kemalizm ile herhangi bir ihtilâflarını olmadığını, bilâkis kendilerinin M. Kemal’in ilkelerini toplumun ortak paydası yapmaya çalıştıklarını, M. Kemal hayatta olsaydı, kendi partilerine destek vereceğini iddia etmektedirler. Hatta bu siyasetin günümüzdeki lideri, geçmişteki bir demecinde kendisinin birisine benzetilmek istenirse Atatürk’e benzetilmesini istemiştir.

Bu siyasîler, geçmişte darbeciler tarafından Anayasa, kanun, tüzük ve........

© Yeni Asya