Küçük yaştan itibaren temel ihtiyaçlarımızı gidermeye dönük çabalarımızın altında yatan bu duygu olmalıdır: yaşama duygusu ve bu duygunun ortaya çıkardığı sorumluluk!

Bu o kadar güçlü bir duygudur ki canlılar dünyasında bunu gayet bariz olarak gözleyebiliyoruz. Söz gelimi, yavrulayan bir anne, diyelim ki bir inek, zor şartlar altında bulunduğu halde yeni dünyaya gelen yavrusuna ihtimam göstermesi, onu ayağa kaldırma çabaları, ardından beslenmesi için göğsüne doğru yönlendirmesi annelik sorumluluğunun tezahürü değil midir? Öte yandan buzağının titreyen, güçsüz bacaklarını zorlayarak ayağa kalkmaya çalışması, sonra da düşe kalka annesinin göğsüne doğru hamle yapması hayatta kalma sorumluluğu değil midir, yaratılışa işlenmiş olan!

Evet, sorumluluk ya da mesuliyet, -diğer canlılar bir tarafa- bir proğram olarak her insanın yaratılışında vardır. Onu “temel insanî değerler”den biri kılan da budur. Ancak bu programın aile içinde, okulda ve yaygın eğitim kurumlarında geliştirilmesi gerekiyor. İnsanların ferdî hayatlarında sağlıklı ve huzurlu olmaları, toplum hayatında barış ve güvenin gerçeklemesi, öteki hususlarla birlikte, sorumluluk şuurunun........

© Yeni Asya