Bir yerlerden gelen güzel bir şeylerin, mutlu anıların, sevinçle havalara uçmanın, güneşin gri bulutların arasından çıkmasının tecellisini izlemek... Gökkuşağının renklerini yakalamaya çalışmak... Hayat ne kadar güzel, renkler ne kadar muhteşem dedirten tecelliler. İçindeki mutluluğun bir başkasında da olduğunu düşünmek. Birileri için bir şey ifade etmek. Sevgilerini, aşklarını, muhabbetlerini mübadele eden insanlar. Aslında bir resmin aynı parçaları. Bir varoluşun iki aziz temsilcisi gibi. Candan bir dost, hâlden anlayan bir arkadaş, susarak bile konuşabilen iki yâren...

Ufûle kalbolan her anımızda, aslında ahirete sürekli resimler taşıyoruz. Bir fotoğrafçılık bölümü öğrencisi olduğunuzu düşünün. Sürekli resim çekersiniz. Kadraj nerede durmalı, odaklandığım resmin........

© Yeni Asya