Büyük arzu ve heyecanla dersaneye o kardeşin odasına çıktık. İbrahim'i müzik öğrencisi kardeşimizin odasında bırakarak ders salonuna geçtim. Türkiye'nin çeşitli illerinden gelenler ve Antalya'dan derse katılanlar ile salon çok kalabalıktı. Çok uzunca ve ilmî biraz da yorucu Risale-i Nur dersimiz bitti. Çay içiyorduk.

İki İbrahim müzik aletleriyle gelip ruhî ve kahramanlık duygularımızı okşayan bir müzik ziyafeti sundular. Herkes çok duygulandı, teşekkür ettiler. Fakat yaşlı bir ağabeyimiz tenkitte bulundu. Bizim İbrahim derinlere dalıp eskileri hatırlayıp sinirlendi, öfkelendi.

- Baba! Haydi gidelim. Ağzımdan kötü bir söz çıkacak. Birilerini kırıp sizi de üzeceğim.

Hemen kalkıp dersaneyi terkettik. Evde de hiçbir şey sormadım ve konuşmadım.

Aynı senenin yaz aylarında tatil için yazlıkta beraberdik. Bir şeyler okumak istesek de fazla ilgilenmiyordu. Bir gün yine beraberken bütün cesaretini toplayıp yıllardır kalbini kanatan, onu İslâm’a küstüren sözler, yanardağ........

© Yeni Asya