İnsan hiç görmediği birinin ölümüne böylesine üzülür mü; üzülür. İçim gitti, be! Yıllarca beraber olduğum birinin ellerimden kayıp gitmesi gibi bir şey… Boşluğa düşmüşüm gibi. Hattâ bir arkadaşım aradı. Cenazedeyim; üzüldüğünüzü bildiğim için buralardan haber vermek istedim dedi. Mahşerî kalabalıktan bahsetti. “Mümkünse gidin” dedim; “aileyi tesellî edin.” “İyi dedin” dedi. “Eskiden yapıyorduk böyle şeyleri ama şimdilerde unutuldu” diye o da dertleniyordu.

Adını koyamadığım acılara gark oldum. Ahiret inancım teselli etti beni. Yoksa? Yoksa çok çok daha tutamazdım kendimi.

Adını bu bayram öğrendim: Ferdi Zeyrek. Tanıdığım biri değil, ama tanıyormuşum meğer! Nerden mi? Fotoğraflarından… Halk ile o........

© Yeni Asya