Günlük, insanı diri tutar. Bir ayna gibi yıllar sonra kendimizi seyrederiz orda. Ama okumak, yazmak, düşünmek öyle kolayından şeyler değil. İlk emrin oku olmasında sonsuz hikmet var. Günlük, hatıra, seyahat edebiyatımızda az yazılan türlerden… Halbuki her insan yarına bir şeyler bırakıp gitmeli değil mi! Söz, zaman fırtınasına dayanamazken; yazı zamanın elinden tutup gider. Sen de yaz Selim Ali. Aslında ta çocukken elimize kalem tutuşturalarmış! Hele kalem vitrinlerinin önünde dakikalarca duruşum,biten kalemleri atmakta zorlanışım sebepsiz değil… Elin kalem tutsun Selim Ali; kendini tutmak istiyorsan. Kalem cızırtısının azaldığı yerde; silahların gürültüsü vardır. Unutma ki: “Saplanmadan beynine silahın kalem;

Patlar mı huzur!”

Bugün Bilgin Abi’nin günlüklerinden okuyalım Selim Ali.

HÜRRİYET ÜLKESİ

Hürriyet ülkesinde gökyüzü masmavi…

Çocuklar şen şakrak… Anneler mutfakta bereket kaynatır. Bütün mevsimler bahardır.

YAŞAMAK İÇİN

İşini azalt ki yaşamak çoğalsın.

TÜRKÇESİZ TÜRKLER

Televizyonlarda -sözüm ona- açık oturumlarda kocaman diplomalı........

© Yeni Asya