Şimdi “Nerede o bayramlar?” diyerek bayram günlerini de bitireceğiz.

Rahmetli annemin yaptığı gül baklavalarını, ekmek kadayıflarını hasretle anarak… Sahurlarda uyuyarak yediğim iki üç kaşık “temcid pilavını” hasretle andığım gibi..

Rahmetli babamın Ramazan Bayramı namazı için bizi uyandırıp sabah ezanları ile birlikte yola çıktığımız, evden çıkarken de annemin yaptığı tatlıdan bir lokma aldığımız günleri anarak… Camiye giderken farklı bir yoldan giderdik, eve dönerken ayrı bir yoldan…

Günler, aylar, yıllar ne kadar çabuk geçiyor…

6 Şubat depremi ile yıkılan evimizde geçirdiğimiz bayramlar unutulmaz hatıraları taşırdı. Hatırlayınca güzel, fakat bir yandan da insanın içini hüzün dolduran hatıralar…

Bugün arife, yarın bayram.........

© Yeni Asya