Kızlarım mükemmel bir kahvaltı sofrası hazırlamışlardı ve ailecek uzun bir kahvaltı yaptık. İki kızım, bir oğlum var. Kızların biri on dokuz, diğeri yirmi yaşında, oğlum on altı yaşında. Bizim için pazar sabah kahvaltıları çok özeldir. Kahvaltıdan sonra gazetemi alıp köşeme çekildim, küçük kızım pazar kahvemi de getirdi, bundan iyisi can sağlığı. Öyle neşeliyim ki, neşeli olunca bazen saçma sapan işler bile yaparım. Saate baktım on civarı.

“Çocuklar hadi hazırlanın bayram için alış verişe çıkalım” bile dedim. Bir anda kızlarım boynuma sarıldı, öpücüğe boğdular. Gerçi hanım sağ olsun; “Gerek yok biz kızlarla çıkarız” dediyse de... Hep beraber hazırlandık, daha doğrusu kızlar ve hanım hazırlandı, biz oğlumla beş dakika içinde hazırdık. Saat on iki otuz civarı yola koyulduk. Ankara’nın büyük ve meşhur bir alışveriş merkezine ulaştık. Park edecek yer yok, birkaç tur attıktan sonra zar zor arabayı bir köşeye park edip, alışveriş merkezinin kapısına doğru yöneldik.

Biz girerken adamın biri hanımıyla dışarı çıkıyordu, bana acıyarak baktı ve başını sağa sola salladı. Ben mi yanlış anladım........

© Yeni Asya