Sabahın köründe uyanıyoruz. Henüz gözümüzü tam açamadan telefon elimizde; “EGO otobüsü kaç dakikada gelir?” araması yapıyoruz.

Uygulamada 6 dakika yazıyor ama biz biliyoruz ki, o 6 dakika, 16’ya dönüşecek. Belki de o otobüs hiç gelmeyecek. Çünkü Ankara’da öğrenci olmak biraz da “beklemeyi” öğrenmek demek.

Bir yandan ders saati yaklaşıyor, bir yandan durağın soğuğu iliklere işliyor. Yüzlerce öğrenci aynı otobüse sığmaya çalışıyor; nefes almak bile lüks.

Kimse görmüyor ama biz her sabah bir mini........

© Yeni Ankara